اعدام های دهه ۱۳۶۰؛ در زندان های ایران چه گذشت؟

 

 

در سال‌های دهه ۶۰ در ایران، همزمان با دوران جنگ و سرکوب مخالفان در جمهوری اسلامی، هزاران زندانی در ایران اعدام شدند.

به دلیل خودداری جمهوری اسلامی از ارایه آمار و تلاش برای سرپوش گذاشتن بر این کشتارها، امکان ارایه آمار کاملا دقیق از اعدام‌ها وجود ندارد.

اوج اعدام‌ها در تابستان سال۱۳۶۷ اتفاق افتاده است؛ با پایان جنگ ایران و عراق، در نبود رسانه‌های آزاد، آیت الله خمینی با صدور فتوایی به مقامات حکومتی دستور داد تا "با خشم و کینه انقلابی خود" تکلیف زندانیان سیاسی را مشخص کنند. مدافعان حقوق بشر می‌گویند که هزاران زندانی محروم از حقوق انسانی در زندان‌های ایران اعدام شدند.

در آن سال گروهی از زندانیان که دوران محکومیت‌شان را سپری می‌کردند، طی سه ماه به جوخه‌های اعدام سپرده شدند.

انسان

 در طول اعصار، تمام دیکتاتورها با سکوت می آیند آزادی را فریاد میزنند و در سکوت قتل عام می کنند، ایده ها را در گلوی اندیشمندان خفه می کنند، خانه ها را آتش می زنند. آنها خوب می دانندچگونه فریاد مردم معترض را در نطفه خفه کنند. می دانند چطور جامعه را به سکوت وادارند و بسیار سیستماتیک جهنمی برای ملتشان می سازنند که توانمندترین متفکران را  به سکوت وادار کنند. آنها را وادار به سکوت و در نهایت فرار می کنند و چنان خرابی هایی به بار می آورند که قرن ها و شاید هزاره ها زمان می برد تا شاید ققنوسی از خاکستر خویش برخیزد و جامعه را از خفقان و ظلم برهاند. 

حکیم عمر خیام

 

آنچه از خیام نمی دانیم

خیام همان منجم، ریاضی دان و فیلسوف بزرگ و مشهور است. رباعیات فلسفی خیام در حدود قرن ۵ و ۶ هجری به زبان فارسی گفته شده.

تاکنون قدیمی ترین مجموعه اصیل از رباعیاتی که به خیام منسوب است، نسخه ٬ بودلن ٬ اکسفورد می باشد که در سنه ۸۶۵ در شیراز کتابت شده. یعنی سه قرن بعد از خیام و دارای ۱۵۸ رباعی است، شوربختانه رباعیات بیگانه نیز در این بین دیده می شود.

قدیمی ترین کتابی که از خیام نامی به میان آورد و نویسنده آن هم عصر خیام بوده و خودش را شاگرد و دوست خیام می داند نظامی

داستان آفرینش خدا توسط انسان (قسمت ۱)