کتاب حماسه گلسرخی اثری ست از رحمان هاتفی که درباره زندگی خسرو گلسرخی نوشته شده است. خسرو گلسرخی (متولد ۲ بهمن ۱۳۲۲ – درگذشتهٔ ۲۹ بهمن ۱۳۵۲) شاعر و نویسندهٔ مارکسیست ایرانی بود.
او به همراه عده‌ای دیگر از همفکران هم‌نسل خویش که برخی از آنان از سازمان چریکهای فدایی خلق ایران (سازمانی معتقد به جنگ مسلحانه با حکومت محمدرضا پهلوی شاه وقت ایران)، پشتیبانی می کردند، هرچند ارتباط مستقیمی با این سازمان نداشتند، به اتهام توطئه برای آسیب رساندن به اعضای خانواده سلطنتی، در سال ۱۳۵۱ دستگیر شدند.
بخشی از متن کتاب
این تنها تجدید دیدار با خاطره های رفیق شهیدی است که جهان بزرگتری را طلب می کرد اما از همه جهان برای خودش هیچ نمی خواست “ گل های سرخ ایران گلگون تر شده اند . در عقیم ترین فصل تاریخ ، این کدام شهید است که در گل های سرخ ما سرود می خواند ؟ گل سرخ را هموطنان ما سمبل انقلاب ایران شناخته اند . این انتخاب علاوه بر گویائی طبیعت گل سرخ ، یک بهانه پرشور و خاطره انگیز هم دارد. در سپیده دمی که خسرو گلسرخی – شاعر انقلابی – در میدان چیتگر تهران در برابر جوخه اعدام ایستاد. رایحه ایمانی وجود او ، مثل بهار و ابدیت فضای ایران را پر کرد و در آندم که ” سرو ” سرافراز ملت ما ، به رسم همه آزادگان ” ایستاد و مرد.
” در قلب هر میهن پرست ایرانی یک گل سرخ ، خونین و پرتپش شکفت.معلم انشاء از بچه ها خواسته بود درباره قهرمان تاریخ بنویسند . پسر بچه شروع به خواندن کرد : قهرمان باید مردم را دوست داشته باشد . از مرگ و خطر نترسد . قهرمان باید مثل خسرو گلسرخی باشد .. معلم با دستپاچگی کلام شاگرد را برید. در حالیکه زل زد به این شاخه شکستنی و تکیده که گونه های بی رنگ چشم های گود افتاده ، لب های قیطانی بی خون و لباس پر وصله و مندرسش
شناسنامه گویای او بود نگاه می کرد ..
